Rat Attack Party is een spel van Stefano Negro en Michael Schacht.
Lees hier meer over de achtergrond van dit spel.
Stefano Negro:
Rat Attack Party – White Goblin Games (2020) with Michael Schacht
Michael en ik kennen elkaar al een tijdje als bedenker van spellen en spelletjesspelers en we wonen allebei in Frankfurt am Main. Hij en zijn spellengroep komen 1x per maand samen en dan spelen ze o.a. prototypes van zijn spellen. Soms sluit ik aan.
Een van de kaartspellen die we spelen als filler terwijl we wachtten op de anderen of als laatste ronde spel van Gold: een kaartspel voor 3 of 3 personen waarbij je geen kaarten in je hand hoeft te houden: perfect voor Italianen die spreken met de handen en vaak pizza in de hand hebben.
Michael wilde het spel vernieuwen voor een andere uitgever en het moest voor 4 personen zijn.
Ik probeerde het te spelen met 2 rijen waarbij de kaarten open lagen i.p.v. 1 rij. Je speelt altijd de actieve rij maar door de -2 te spelen activeer je de andere rij voor de volgende speler. Door deze kleine aanpassing moet je goed nadenken over de rijen waardoor het strategischer is dan het was.
We hebben het samen getest met een groepje en de wijziging werd hartelijk ontvangen. Toen hebben we het voorgesteld aan White Goblin Games. Zij stelden voor een Disney Ratatouille thema aan te gouden. Dit zelfde thema is gebruikt voor Rat Attack. Zo lijkt het een beetje een vervolg terwijl het toch 2 aparte spellen zijn. Ik kijk er naar uit om meer spellen met Michael te ontwikkelen!
Michael Schacht:
De gepassioneerde fietser, muziekliefhebber en professioneel spelbedenker woont in Frankfurt am Main. Met simpele methodes probeert hij een hoog niveau van plezier en spanning te creëren.
Als kind speelde ik niet vaak. Toen ik jongvolwassene was en studeerde speelde ik regelmatig kaart- en bordspellen. Toen vond ik veel leuk dus was ik met veel zaken tegelijk bezig. Maar de interesse in spellen kwam steeds terug. Ik speelde Risk, Monopoly, Scotland Yard: standaard spellen. Maar ook Aquire, wat ik nog steeds speel.
Op school maakte ik een uitbreiding voor Rist door Antarctica toe te voegen. Dat was eigenlijk de start. Op school bedacht ik veel computerspelletjes. Dat was eigenlijk echt het begin. Dat leidde tot een moeilijk spel After the flood. Daardoor werd ik ook getriggerd voor een eerste bordspellen. Ik hoorde over een ontwerperswedstrijd wat leidde tot een artikel in Taxi en mijn eerste grote spel Charts.
De inspiratie komt vaak uit mijn omgeving. Daarna duurt het even voordat ik een prototype heb. Ik denk eerst na over dode einden. Kort voor het prototype schrijf ik de regels. Zo zie ik makkelijk wat er mist. Het eerste prototype wordt vaak over de kop gegooid omdat veel dingen niet gaan zoals bedacht. Dat kan moeilijk zijn als je dingen moet laten vallen die je op voorhand er interessant vond. Na een aantal simulaties is het tijd om het met een groepje te spelen om zo te kijken of het leuk is.
Als je net begint, bedenk je vaak eerst een thema. Dat kan door een vakantie komen. Zo heb je misschien een thematisch spel, maar wat wel erg standaard is. Nu begin ik meestal met het idee voor een mechanisme. Het thema erbij bedenken is dan vaak eenvoudiger.
Ja, ik voel me bevooroordeeld dat ik dat kan. Ik hoop dat dit zo blijft.
Ja, ik ben dol op fietsen en muziek.
Op dit moment is er geen.
Dan zou ik zeggen als bedenker “Cartagena” van Leo Colovini en ‘Dominion’ vanwege het concept. Als speler is dat “Puerto Rico”.
Er is niet echt 1. Ik heb favoriete categorieën, maar de titels veranderen elk keer. Er zijn zoveel goede nieuwe spellen.
Ik zou graag eens een long-time-no-see avond hebben.
Er zijn jaarlijks veel releases dus thema’s en mechanismen komen vaak terug. Dat is niet erg. Het laat ook zien dat het goed is.
12. Als je stopt, wat moet je erfenis dan zijn?
Spellen komen en gaan. Ik hoop dat ik niet te snel word vergeten.
Er worden veel complexe spellen uit gegeven. Vergeet aub de familiespellen niet.
Ik werk steeds meer aan spellen voor kinderen. Ik wil spellen zo simpel mogelijk maken zonder dat het minder leuk wordt. Straks wil ik wel weer grote spellen bedenken.
Ik doe veel verschillende dingen, maar ik hou van eenvoudig te begrijpen spellen.
Ik heb veel dromen en spellen bedenken is daar 1 van. Eerst was het meer experimenteren: trial and error. Ik begon pas echt na mijn eerste release. Na 2 of 3 jaar werd ik zekerder. Ik denk dat dat het moment was.
Dat hangt af van het formaat en de moeite. In een klein spel vind ik dat prima, maar voor een spel van 2 uur niet.
